Γάζα: Όσα γνωρίζουμε για τη συμφωνία κατάπαυσης πυρός
Η συμφωνία κατάπαυσης πυρός στη Γάζα, ανακοινώθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2025. Μία ακτίνα ελπίδας μέσα στην πιο μαύρη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της Παλαιστίνης. Για πολλούς, αποτελεί ένα βήμα προς τη δικαιοσύνη, ενώ για άλλους μία ακόμη προσωρινή ανάσα σε έναν ατέρμονο κύκλο βίας. Όμως, για τον παλαιστινιακό λαό, είναι μία υπενθύμιση ότι ο αγώνας τους δεν είναι μάταιος.
Ένα μαρτύριο που συνεχίζεται
Τα τελευταία 15 χρόνια, η Γάζα υπήρξε πεδίο ανείπωτων δεινών. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, οι αποκλεισμοί και η αδιάκοπη καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν καταστήσει την περιοχή έναν τόπο αβίωτο. Πάνω από 30.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, με τις περισσότερες απώλειες να αφορούν αμάχους, ενώ εκατομμύρια ζουν υπό συνθήκες απόλυτης φτώχειας και αποκλεισμού.
Η νέα συμφωνία, αν και καλοδεχούμενη, δεν διασφαλίζει πλήρως τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Η αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων και η απελευθέρωση κρατουμένων είναι σημαντικά βήματα. Ωστόσο, δεν αντιμετωπίζουν τη ρίζα του προβλήματος: την ισραηλινή κατοχή και τη συνεχιζόμενη υπονόμευση του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση.
Η ανθρωπιστική διάσταση της συμφωνίας
Η επανέναρξη ανθρωπιστικής βοήθειας, όπως προβλέπει η συμφωνία, αποτελεί ανακούφιση για τους ανθρώπους της Γάζας. Τα νοσοκομεία θα αποκτήσουν επιτέλους τις προμήθειες που έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη, και οι οικογένειες θα έχουν την τροφή και το νερό που στερούνται εδώ και μήνες. Όμως, ο παλαιστινιακός λαός δεν ζητά μόνο επιβίωση· ζητά αξιοπρέπεια.
Η αξιοπρέπεια αυτή υπονομεύεται κάθε φορά που οι ισραηλινές δυνάμεις εισβάλλουν στη Γάζα ή χτίζουν νέους εποικισμούς στα κατεχόμενα εδάφη. Η συμφωνία αυτή, παρότι ενθαρρυντική, δεν αποκαθιστά την αδικία. Είναι, λοιπόν, κρίσιμο η διεθνής κοινότητα να σταθεί δίπλα στον παλαιστινιακό λαό και να απαιτήσει την πλήρη αναγνώριση των δικαιωμάτων του.
Η ευθύνη της διεθνούς κοινότητας
Η υποστήριξη της Παλαιστίνης δεν είναι ζήτημα πολιτικής ουδετερότητας· είναι ζήτημα ανθρωπιάς. Για δεκαετίες, η διεθνής κοινότητα κλείνει τα μάτια στις παραβιάσεις που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι. Η συμφωνία αυτή δεν θα έπρεπε να είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας· μία συμφωνία ειρήνης που βασίζεται στη δικαιοσύνη, όχι στη βία.
Η Χαμάς συμφώνησε να απελευθερώσει ομήρους, και το Ισραήλ δεσμεύτηκε για την απελευθέρωση Παλαιστινίων κρατουμένων. Αυτές οι κινήσεις μπορούν να είναι η αρχή ενός δρόμου προς την ειρήνη, αν οι ισχυροί του κόσμου επιλέξουν να δώσουν βαρύτητα στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα των λαών αντί στη γεωπολιτική εξουσία.
Η Παλαιστίνη αντέχει και αντιστέκεται
Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός δεν πρέπει να είναι το τέλος του δρόμου. Είναι, αντίθετα, μία υπενθύμιση ότι η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού παραμένει ζωντανή. Γιατί, όπως μας διδάσκει η ιστορία, ο αγώνας για δικαιοσύνη είναι ένας αγώνας που δεν σταματά μέχρι να κερδηθεί ολοκληρωτικά.
Οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να υψώνουν τη φωνή τους, να διεκδικούν το δικαίωμά τους στη γη τους, στην ελευθερία, στη ζωή. Η συμφωνία αυτή, έστω και προσωρινή, είναι μία απόδειξη ότι ακόμη και σε έναν κόσμο που δείχνει να τους έχει εγκαταλείψει, οι Παλαιστίνιοι δεν σταματούν να αγωνίζονται. Και ο κόσμος οφείλει να σταθεί στο πλευρό τους.
