Σαν σήμερα 7/2: "Έφυγε" ο Λουκιανός Κηλαηδόνης

Σαν σήμερα, στις 7 Φεβρουαρίου 2017, η Ελλάδα αποχαιρέτησε έναν από τους πιο ξεχωριστούς και αγαπημένους μουσικούς της, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη. Ένας καλλιτέχνης που με την αμεσότητα, την ευαισθησία και το χιούμορ του, έγραψε μελωδίες που μίλησαν στις καρδιές μας και παραμένουν ζωντανές μέχρι σήμερα.

Ένας ρομαντικός ροκάς

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε το 1943 και μεγάλωσε μέσα στην Αθήνα που αργότερα θα γινόταν πρωταγωνιστής στα τραγούδια του. Σπούδασε αρχιτεκτονική, όμως η μουσική ήταν αυτή που τελικά κέρδισε την ψυχή του. Από τη δεκαετία του ’70 και μετά, δημιούργησε ένα μοναδικό μουσικό ύφος, όπου η τρυφερότητα συναντούσε τη νοσταλγία και η απλότητα γινόταν σπουδαία τέχνη.

Ο δίσκος “Τα Μικροαστικά” (1973), σε συνεργασία με τον Μανώλη Ρασούλη, έβαλε τη σφραγίδα του στη σύγχρονη ελληνική τραγουδοποιία. Από εκεί και πέρα, το ταξίδι του συνεχίστηκε με τραγούδια που έγιναν ύμνοι για γενιές ολόκληρες: “Αχ! Ρίτα”, “Στη Βουλιαγμένη”, “Θα Κάτσω Σπίτι”, “Νέα Κυψέλη” και τόσα άλλα.

Το πάρτι στη Βουλιαγμένη

Αν υπάρχει ένα γεγονός που συμβολίζει το πνεύμα του Λουκιανού Κηλαηδόνη, είναι το θρυλικό πάρτι στη Βουλιαγμένη, το καλοκαίρι του 1983. Μια συναυλία-γιορτή πάνω στην παραλία και μέσα στη θάλασσα με τη πλωτή σκηνή, όπου χιλιάδες άνθρωποι τραγούδησαν και χόρεψαν κάτω από τον ουρανό, δημιουργώντας μια μαγική στιγμή που έμεινε στην ιστορία.

Ήταν μια συναυλία χωρίς περιττά φώτα και φανφάρες – μόνο με μουσική, ελευθερία και αυθεντική χαρά. Μια εκδήλωση που έδειξε τη φιλοσοφία του: η μουσική είναι για όλους και ανήκει σε όλους.

Ο Αντισυμβατικός αφηγητής

Ο Κηλαηδόνης δεν ήταν απλά ένας τραγουδοποιός. Ήταν ένας αφηγητής της πόλης, των ανθρώπων, των μικρών στιγμών που κρύβουν τη μεγαλύτερη σημασία. Τα τραγούδια του μιλούσαν για τη γειτονιά, τον έρωτα, τα όνειρα, την αθωότητα αλλά και τη σκληρή πραγματικότητα με τρόπο απλό, αλλά πάντα συγκινητικό.

Δεν δίστασε να πειραματιστεί με διάφορα μουσικά στυλ, από την τζαζ και το ροκ, μέχρι το ρετρό και την επιθεώρηση.

Ο Λουκιανός “έφυγε” το 2017, αλλά τα τραγούδια του συνεχίζουν να ακούγονται σε σπίτια, αυτοκίνητα, συναυλίες και ραδιόφωνα, σαν να είναι πάντα παρών. Η μουσική του έγινε μέρος της συλλογικής μας μνήμης, όπως ακριβώς το πάρτι στη Βουλιαγμένη – ένα καλοκαίρι που δεν τελειώνει ποτέ.