HIV: Μια παράσταση “γροθιά στο στομάχι”
Το θέατρο είναι μια τέχνη που, πέρα από την ψυχαγωγία, έχει τη δύναμη να φωτίζει τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης. Το θεατρικό έργο HIV του Θανάση Τριαρίδη, που επιστρέφει στη σκηνή σε σκηνοθεσία της Δήμητρας Κατσανίκα με πρωταγωνίστρια τη Λίλα Παντελίδου, στο Θέατρο 104.
Το έργο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και αφηγείται την ιστορία της Επίφανι Γκούντμαν, ενός φανταστικού προσώπου που όμως ενσαρκώνει τις χιλιάδες γυναίκες που πέφτουν θύματα του trafficking και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Η Επίφανι απήχθη από τη Νιγηρία, μεταφέρθηκε στην Ευρώπη και έγινε σεξουαλική σκλάβα, μέχρι που η ταυτότητά της και η οροθετικότητά της αποκαλύφθηκαν δημοσίως «για λόγους δημόσιας υγείας». Λίγες μέρες αργότερα, βρέθηκε νεκρή σε ένα κέντρο κράτησης στην Αθήνα, έχοντας αυτοκτονήσει.
Ένα έργο-καταγγελία για το trafficking και την κοινωνική συνενοχή
Ο συγγραφέας του έργου, Θανάσης Τριαρίδης, στο προσωπικό του σημείωμα, τοποθετεί το ζήτημα πέρα από την ατομική ευθύνη των διακινητών και των πελατών. Μιλά για μια συλλογική ενοχή που βαραίνει τις σύγχρονες κοινωνίες της Δύσης, οι οποίες επιτρέπουν τη σκλαβιά γυναικών να συνεχίζεται ως μια σκοτεινή πλευρά της καθημερινότητάς τους.
Η σκηνοθεσία της Δήμητρας Κατσανίκα αναδεικνύει τη διττή πορεία της ηρωίδας: από τη μία η Επίφανι Γκούντμαν, το κορίτσι που απήχθη και οδηγήθηκε στην εκμετάλλευση, και από την άλλη η ηθοποιός Λίλα Παντελίδου, που κατεβαίνει στην Αθήνα για να διεκδικήσει μια θέση στη σκηνή. Αυτή η παράλληλη αφήγηση αποτυπώνει με τρόπο συγκλονιστικό τη διαφορά αλλά και τις αναλογίες στις δοκιμασίες που υφίστανται οι γυναίκες σε διαφορετικά πλαίσια εξουσίας.
Η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών το 2012 – Μια ανοιχτή πληγή
Το HIV εμπνέεται και από τη συγκλονιστική υπόθεση των δεκάδων οροθετικών γυναικών που διαπομπεύτηκαν στην Ελλάδα το 2012. Η δημοσιοποίηση των προσωπικών τους δεδομένων, η αναγκαστική τους εξέταση και η φυλάκισή τους αποτέλεσαν μια τραγική στιγμή παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόσφατα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα για παραβιάσεις του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αναγνωρίζοντας το σφάλμα που έγινε εις βάρος αυτών των γυναικών.
