Αστεροειδής Bennu: Μπορεί να προξενήσει μεγαλύτερη καταστροφή από τον αστεροειδή που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους!

Η νέα έρευνα επιβεβαιώνει ότι οι μεσαίου μεγέθους αστεροειδείς μπορεί να είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, επικίνδυνοι από μεγαλύτερα διαστημικά σώματα.

Επιστήμονες πραγματοποίησαν προσομοιώσεις σχετικά με το τι θα μπορούσε να συμβεί εάν ο αστεροειδής Bennu συγκρουόταν με τη Γη. Ο 500 μέτρων διαστημικός βράχος έχει πιθανότητα 1 προς 2.700 να χτυπήσει τον πλανήτη μας τον Σεπτέμβριο του 2182, με τις επιπτώσεις να θεωρούνται καταστροφικές.

Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις, ένα τέτοιο χτύπημα θα μπορούσε να έχει σοβαρότερες επιπτώσεις από τον αστεροειδή Chicxulub, που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους. Οι επιστήμονες κατέγραψαν δραματικές αλλαγές στο κλίμα, όπως:

• Μείωση της θερμοκρασίας κατά 4°C παγκοσμίως
• Μείωση των βροχοπτώσεων κατά 15%
• Καταστροφή έως και 32% του προστατευτικού στρώματος του όζοντος

Οι άμεσες επιπτώσεις θα περιλάμβαναν ακραία θερμική ακτινοβολία, σεισμούς και τσουνάμι, ενώ οι μακροχρόνιες αλλαγές θα επηρέαζαν την παγκόσμια γεωργία και την επισιτιστική ασφάλεια.

Γιατί ένας μεσαίου μεγέθους αστεροειδής είναι πιο επικίνδυνος

Η έρευνα εξέτασε τέσσερα διαφορετικά σενάρια, ανάλογα με την ποσότητα σκόνης που θα εκτοξευόταν στην ατμόσφαιρα από την πρόσκρουση: 100, 200, 300 και 400 τόνοι. Σε κάθε περίπτωση, περίπου το 90% των σωματιδίων θα παρέμενε στην ατμόσφαιρα για σχεδόν ένα χρόνο, δημιουργώντας ψύξη του πλανήτη και μείωση της φωτοσύνθεσης.

Παρότι ο αστεροειδής Chicxulub είχε εκτοξεύσει 2 εκατομμύρια τόνους σκόνης, το γεγονός ότι η ποσότητα ήταν τόσο μεγάλη επέτρεψε τη γρήγορη απομάκρυνσή της από την ατμόσφαιρα μέσα σε τρεις μήνες. Αντίθετα, ο Bennu θα παρήγαγε μεσαία ποσότητα σκόνης, η οποία θα παρέμενε για πολύ περισσότερο χρόνο, επηρεάζοντας σημαντικά το κλίμα και τα οικοσυστήματα.

Τρία χρόνια εφιαλτικών επιπτώσεων

Οι συνέπειες της πρόσκρουσης του Bennu θα διαρκούσαν τουλάχιστον τρία έως τέσσερα χρόνια. Τα φυτά θα επηρεάζονταν δραματικά, καθώς η φωτοσύνθεση θα μειωνόταν κατά 20-30%, δημιουργώντας σοβαρές διαταραχές στην παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.

Παραδόξως, το θαλάσσιο πλαγκτόν θα ανακάμψει πολύ πιο γρήγορα από τα χερσαία οικοσυστήματα. Μέσα σε έξι μήνες, όχι μόνο θα επέστρεφε στα φυσιολογικά επίπεδα, αλλά θα σημείωνε και αύξηση, σε αντίθεση με τη χερσαία ζωή που θα χρειαζόταν δεκαετίες για να επανέλθει.

Ο επικεφαλής της μελέτης Lan Dai τόνισε: «Ο απότομος χειμώνας των επιπτώσεων θα δημιουργούσε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες για την ανάπτυξη των φυτών, με αποτέλεσμα τεράστιες ελλείψεις τροφίμων».