112: Ένα ντοκουμέντο, μια κραυγή από τα Τέμπη
Η αυριανή Ευρωπαϊκή Ημέρα του 112 βρίσκει την Ελλάδα αντιμέτωπη με μια από τις πιο αποκαλυπτικές πτυχές της τραγωδίας στα Τέμπη: την ελλιπή και, ενδεχομένως, εσκεμμένα αποσπασματική διαχείριση των στοιχείων από το τηλεφωνικό κέντρο έκτακτης ανάγκης.
Το ηχητικό ντοκουμέντο από την κλήση επιβάτη στο 112, που βγήκε στη δημοσιότητα με καθυστέρηση, όχι μόνο αναδεικνύει την ανεπάρκεια της υπηρεσίας, αλλά εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την πιθανή κρατική συγκάλυψη του εγκλήματος.
Ένα ηχητικό που ήθελαν να “ταφεί“
Οι συγγενείς των θυμάτων έλαβαν το ηχητικό μετά από ένα χρόνο, παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να είχε ενσωματωθεί στη δικογραφία από την αρχή. Το γεγονός ότι κρίσιμες πληροφορίες, όπως η ταυτοποίηση των φωνών και οι διάλογοι από το βαγόνι, παραδόθηκαν με τόσο μεγάλη καθυστέρηση, υποδηλώνει είτε κρατική ανικανότητα είτε οργανωμένη απόπειρα καθυστέρησης της απονομής δικαιοσύνης.
Η έκθεση του τεχνικού συμβούλου Βασίλειου Κοκοτσάκη υπογραμμίζει ότι η απομαγνητοφώνηση που έκανε το Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο για τη Διαχείριση Κρίσεων (ΕΣΚΕΔΙΚ) έχει σοβαρές ελλείψεις. Συγκεκριμένα, λείπουν ουσιώδεις πληροφορίες και διάλογοι των επιβατών, γεγονός που ενισχύει τις υποψίες για εσκεμμένες παραλείψεις που ενδέχεται να ωφελούν τους υπεύθυνους.
Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα:
- Το ηχητικό κρατήθηκε κρυφό επί έναν χρόνο. Δεν παραδόθηκε στη δικογραφία εγκαίρως. Αντίθετα, οι συγγενείς των θυμάτων αναγκάστηκαν να το ζητήσουν επανειλημμένα μέχρι να τους δοθεί.
- Η απομαγνητοφώνηση που έγινε από το Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο για τη Διαχείριση Κρίσεων (ΕΣΚΕΔΙΚ) είναι ελλιπής και αποσπασματική.
- Ολόκληροι διάλογοι των επιβατών απουσιάζουν, παρόλο που ακούγονται καθαρά στο ηχητικό.
- Οι πληροφορίες που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στις τελευταίες στιγμές των θυμάτων είτε αποκρύφθηκαν είτε αλλοιώθηκαν.
Αυτά δεν είναι ατυχήματα. Η διαχείριση αυτής της υπόθεσης δεν αφήνει περιθώρια για αθώες εξηγήσεις. Η συγκάλυψη είναι το μόνο λογικό συμπέρασμα.
Ο κος Ψαρόπουλος αναφέρθηκε στα ηχητικά ντοκουμέντα από την κλήση επιβάτη στο 112, τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας.
«Υπάρχει άσχημη διαχείριση από την πλευρά της ανάκρισης στον εντοπισμό και διάθεσης σε όλους τους παράγοντες της δίκης των στοιχείων που έπρεπε να υπάρχουν από πολύ νωρίς στη δικογραφία. Τα ηχητικά παραδόθηκαν στους συγγενείς μετά από ένα χρόνο μετά από αίτημά τους και θα έπρεπε να τα γνωρίζαμε πιο μπροστά».
112: Ακόμη μια διαλυμένη κρατική υπηρεσία
Η αξιολόγηση του ηχητικού αποκαλύπτει την τραγική ανεπάρκεια των χειριστών του 112. Οι διάλογοι δείχνουν ότι:
- Δεν συλλέχθηκαν κρίσιμες πληροφορίες από τους επιβάτες που καλούσαν σε βοήθεια, παρότι αυτές θα μπορούσαν να είχαν συμβάλει στην καλύτερη διαχείριση της κρίσης.
- Οι χειριστές δεν αντελήφθησαν την αίσθηση πανικού και απόγνωσης των καλούντων, αδυνατώντας να δώσουν οδηγίες ή να παράσχουν ψυχολογική υποστήριξη.
- Σε αρκετές περιπτώσεις, η ομιλία των χειριστών επικάλυπτε και κατέστρεφε τη φωνή των επιβατών, κάτι που θα μπορούσε να εμποδίσει τη μεταγενέστερη ανάλυση των στοιχείων.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το 112 δεν λειτούργησε ως ένας μηχανισμός διάσωσης, αλλά ως ένας αποτυχημένος κρίκος στην αλυσίδα μιας ήδη διαλυμένης κρατικής διαχείρισης.
Συγκάλυψη σε όλα τα επίπεδα
Το 112 δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Το ηχητικό είναι μία ακόμη απόδειξη ότι το κράτος δεν ήθελε και δεν θέλει να βγει η αλήθεια στο φως. Η καθυστέρηση, η αλλοίωση στοιχείων και η απροθυμία παράδοσης κρίσιμων δεδομένων αποτελούν εγκληματική αμέλεια—ή ακόμα χειρότερα, σκόπιμη χειραγώγηση της έρευνας.
Αν προσθέσουμε σε αυτό τις γενικότερες καθυστερήσεις στη δίκη, τις ελλιπείς απαντήσεις από εμπλεκόμενους φορείς και την απουσία ουσιωδών στοιχείων από τη δικογραφία, τότε η θεωρία περί συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών αποκτά ακόμα πιο στέρεες βάσεις.
Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν έγινε συγκάλυψη, αλλά μέχρι πού φτάνει και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι. Αν το κράτος λειτουργούσε με διαφάνεια, το ηχητικό θα είχε παραδοθεί στις αρχές την ίδια μέρα. Αν η δικαιοσύνη δεν καθυστερούσε, οι υπεύθυνοι θα ήταν ήδη στο εδώλιο.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν έγινε. Και αυτό δεν είναι απλώς ανικανότητα. Είναι συνενοχή.
Το ηχητικό ντοκουμέντο δεν είναι απλώς ένα κομμάτι της έρευνας. Είναι μια κραυγή από τα Τέμπη, μια μαρτυρία που κάποιοι ήθελαν να θάψουν. Όμως η αλήθεια δεν θάβεται. Και το αίτημα για δικαιοσύνη δεν θα σωπάσει ποτέ.
