Σαν σήμερα 3/3: Η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» του Μπετόβεν Εκδίδεται σε Παρτιτούρα

Σαν σήμερα, στις 3 Μαρτίου 1802, τυπώνεται για πρώτη φορά η παρτιτούρα μιας από τις πιο διάσημες και αγαπημένες συνθέσεις για πιάνο όλων των εποχών: η Σονάτα για πιάνο αρ. 14 σε ντο δίεση ελάσσονα, έργο 27, αρ. 2, γνωστή ως «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.

Η Σύνθεση μιας Αριστουργηματικής Σονάτας

Ο Μπετόβεν συνέθεσε τη σονάτα το 1801 και την αφιέρωσε στην Κόμισσα Τζουλιέτα Γκουιτσάρντι, μια νεαρή μαθήτριά του, με την οποία λέγεται ότι ήταν ερωτευμένος. Η αρχική ονομασία της ήταν «Sonata quasi una fantasia», δηλαδή «Σονάτα σχεδόν σαν φαντασία», υποδηλώνοντας την ελευθερία της μορφής της.

Το όνομα «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» δόθηκε μετά τον θάνατο του Μπετόβεν από τον Γερμανό μουσικοκριτικό Λούντβιχ Ρελστάμπ το 1832. Ο Ρελστάμπ περιέγραψε το πρώτο μέρος της σονάτας ως μια μουσική εικόνα του φεγγαρόφωτου που αντανακλάται στη λίμνη της Λουκέρνης, χαρίζοντας έτσι στη σύνθεση το ποιητικό όνομα με το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστή.

Μια Από τις Μεγαλύτερες Επιτυχίες του Μπετόβεν

Η σονάτα αποτελείται από τρία μέρη:

1. Adagio sostenuto – Μια μελαγχολική και ονειρική μελωδία, που χαρακτηρίζεται από αργούς, απαλούς τόνους, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα βαθιάς περισυλλογής.
2. Allegretto – Μια ανάλαφρη και πιο ζωντανή σύνθεση, που λειτουργεί ως μεταβατικό σημείο.
3. Presto agitato – Ένα φρενήρες και εκρηκτικό φινάλε, γεμάτο ένταση και πάθος, αποδεικνύοντας την πρωτοποριακή μουσική δύναμη του Μπετόβεν.

Η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» ξεχώρισε αμέσως από το κοινό και τους μουσικούς της εποχής, ενώ παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο εμβληματικά έργα για πιάνο.

Η Κληρονομιά της Σονάτας

Περισσότερο από δύο αιώνες μετά, το έργο αυτό εξακολουθεί να αποτελεί σύμβολο ρομαντισμού και μουσικής έκφρασης. Πιανίστες από όλο τον κόσμο το ερμηνεύουν, ενώ η μελωδία του πρώτου μέρους έχει χρησιμοποιηθεί σε κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και δημοφιλείς αναφορές στη μουσική και την τέχνη.